HİÇBİRŞEY... (RÜYA)
Karanlık bir gecede
İndi gölgeler yatağıma...
Fısıldadılar kulağıma usulca.
Uyan !
Uyan artık!
Uyan da gör!
Gidin dedim .
Rahat bırakın beni.
Duymadılar
Tekrarladılar sözlerini ...
Uyan!
Uyan artık !
Uyanda gör!
Kollarımdan çekip kaldırdılar ayağa.
Gösterdiler yastığa sarılmış uyuyan yalnız bedenimi...
Sordu gölgeler gülerek.
Ne görüyorsun ?
Ne görüyorsun?
Durma anlat bize...
Herşey sustu,
Tüm dünya kayboldu o zaman.
Ben ve gölgeler sadece...
Süzüldü yanaklarımdan yaşlar...
Dedim hiçbirşey.....
Ne olacak şimdi diye bağırdılar nefretle...
Sarıldım kendime.
Tekrarladım...
Hiçbirşey....
Karanlık bi kapı açıldı önümde.
Hızla çekti beni gölgelerle birlikte.
Issız tünelde ilerledik sessizce.
Yüzüme çarpan havayla,
göründü yıldızlar,kayboldu karanlık
Dünya küçüldü ayaklarımın altında..
Yükseldık hızla yıldızra.
Güneş uzakta, artık parlayan bir ışık.
Bir güneş,bir güneş daha...
Uzaklaştı tüm yıldızlar....
Yükseldik yine...
Sonrası bembeyaz bır ışık...
Milyonlarca gölge..
Uçsuz bucaksız bir kalabalık....
Gülen yüzler.
Durmadık.
Çekildik yukarıya...
Siyah beyaz karıştı birbirine.
Gri olduk birlikte...
Sordu gölgeler.
Ne görüyorsun?
Dedim. herşey...
Nerdesin?
Açtım kollarımı ve güldüm...
Bağırdım ,heryer...
Nesin sen?
Sizim dedim...
Biz neyiz?
Herşey...
şimdi ne olacak ?
Diye sordum gölgelere
Kal dediler,
hep birlikte.
Bir olursun bizimle...
Yine o görüntü belirdi aklımda
Yastığa sarılmış yalnız beden...
Peki o ne olacak?
Dediler .
Hiçbirşey...
Açıldı kapı önümde sesizce uzanan bedenim uyuyor hala
Koşuk sarılmak istedim ona
Tuttular kollarımdan
Kal dediler gitme...
Süzüldü yine yaşlar gözümden.
Eğildi başım önüme
Gitmeliyim dedim zamanı var daha...
İttiler gülerek açık kapıdan içeri beni..
Sonra şiddetli bir rüzgar ve çarpılanlan kapı sesi.
Alaycı kahkahaları çınlattı odayı.
Gitti gölgeler kahkaları kaldı
Kulaklarımı kapatıp yumdum gözlerimi...
Kahkalar duyulmayana kadar.
Usulca açıp gözlerimi baktım uyuyan bedenime.
Uzanıp yanına sıkıca sarıldım ona.
Yine de olmadı,
Hiçbirşey...
Karanlık bir gecede
İndi gölgeler yatağıma...
Fısıldadılar kulağıma usulca.
Uyan !
Uyan artık!
Uyan da gör!
Gidin dedim .
Rahat bırakın beni.
Duymadılar
Tekrarladılar sözlerini ...
Uyan!
Uyan artık !
Uyanda gör!
Kollarımdan çekip kaldırdılar ayağa.
Gösterdiler yastığa sarılmış uyuyan yalnız bedenimi...
Sordu gölgeler gülerek.
Ne görüyorsun ?
Ne görüyorsun?
Durma anlat bize...
Herşey sustu,
Tüm dünya kayboldu o zaman.
Ben ve gölgeler sadece...
Süzüldü yanaklarımdan yaşlar...
Dedim hiçbirşey.....
Ne olacak şimdi diye bağırdılar nefretle...
Sarıldım kendime.
Tekrarladım...
Hiçbirşey....
Karanlık bi kapı açıldı önümde.
Hızla çekti beni gölgelerle birlikte.
Issız tünelde ilerledik sessizce.
Yüzüme çarpan havayla,
göründü yıldızlar,kayboldu karanlık
Dünya küçüldü ayaklarımın altında..
Yükseldık hızla yıldızra.
Güneş uzakta, artık parlayan bir ışık.
Bir güneş,bir güneş daha...
Uzaklaştı tüm yıldızlar....
Yükseldik yine...
Sonrası bembeyaz bır ışık...
Milyonlarca gölge..
Uçsuz bucaksız bir kalabalık....
Gülen yüzler.
Durmadık.
Çekildik yukarıya...
Siyah beyaz karıştı birbirine.
Gri olduk birlikte...
Sordu gölgeler.
Ne görüyorsun?
Dedim. herşey...
Nerdesin?
Açtım kollarımı ve güldüm...
Bağırdım ,heryer...
Nesin sen?
Sizim dedim...
Biz neyiz?
Herşey...
şimdi ne olacak ?
Diye sordum gölgelere
Kal dediler,
hep birlikte.
Bir olursun bizimle...
Yine o görüntü belirdi aklımda
Yastığa sarılmış yalnız beden...
Peki o ne olacak?
Dediler .
Hiçbirşey...
Açıldı kapı önümde sesizce uzanan bedenim uyuyor hala
Koşuk sarılmak istedim ona
Tuttular kollarımdan
Kal dediler gitme...
Süzüldü yine yaşlar gözümden.
Eğildi başım önüme
Gitmeliyim dedim zamanı var daha...
İttiler gülerek açık kapıdan içeri beni..
Sonra şiddetli bir rüzgar ve çarpılanlan kapı sesi.
Alaycı kahkahaları çınlattı odayı.
Gitti gölgeler kahkaları kaldı
Kulaklarımı kapatıp yumdum gözlerimi...
Kahkalar duyulmayana kadar.
Usulca açıp gözlerimi baktım uyuyan bedenime.
Uzanıp yanına sıkıca sarıldım ona.
Yine de olmadı,
Hiçbirşey...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder