SİYAHİ DEĞİL MİZAHİ MÜZİK

Dün eve dönerken çağırdığımız taksi şoförü 90’ların müziğinden bir albüm hazırlamış. Aklınıza gelebilecek her türlü müzik albümde var. Yolda ilerlerken birden tanıdık müzik kulağıma ilişti. Inınının ınınının ınınınınnn Aliiiiiii,Ali Desidero. Yarı İtalyan yarı Türk kendisi. Türkçesi; Dese der o. İtalyanca okunuşu; Desidero. Bir zamanların ünlü tıraş bıçağı kahramanı da olmuş abimiz. Anlayacağınız oldukça keyifli bir yolculuktu. Yüzümden gülümseme kulaklarımdan ınının sesi eksik olmadı. Şarkı devam etti... Kız çok güzel, latif, şirin, hem kitap kurdu hem bir ahu..Venüs mü desem? Afrodit mi? Eli yüzü düzgün bir içim su... Elbette ki feminist bir kız metafiziğe de inanmakta...Bir kusuru var yalnız kızın biraz entel takılmakta...Optimist hem de pesimist biraz idealizmi de savunmakta. Ali Desidero ,Aliii, Ali Desidero. Mukemmel mizah anlayışı, eğlenceli bir müzik. Hele hatunun sesi... Bu kadar yerinde bir seçim olur. M.F.Ö konserleri ise mutlaka izlenmesi gerekli. Müzik hala devam ediyor. Birden mutlu hissettim kendimi. ınının ınının... teoride desen zehir gibi pratik dersen sallanmakta...Bazen ben hümanistim diyor bazen rasyonalist oluyor...değişik bir psikoloji bir felsefe idiotloj, idiot, idiot idiotloji... Ah be gençlik... Bütün fikirleri kendimizin zannederiz. Yeni duyduğumuz sonu “ist” ve “loji” ilen biten kelimeler ilginç gelir. Her şeyden biraz, ama toplamında hiçbir şey yumağı oluruz... Ali Desidero ise kendidir. Kendine hastır. Benzemez o gençlere. Ali insandır. Kız güzelse sever... Kızın bilip bilmemesi umurunda olmaz Ali’nin. Cehalet mutluluktur dememişler mi? Aliiii, Ali Desidero... arkadaşlarımız bizi hemcinslerimizden farklı biriyle gördüklerinde ınınınınnnnnnn ınınnnnın derlerdi. Yıllarca kurtulamadık o espriden. Şimdi şikayet ettiğimiz şeyleri özlüyoruz. En azından geçmişe gülümseyerek bakıyoruz...

Ben bunları düşünürken şakı bitiverdi. Ondan sonra geleni ise bir döneme damgasını vurmuş hit’lerden. Barboros Hayrettin. Ben Sizin Babanızım.

Öl de baba ölelim eyvallah.Gül de baba gülelim eyvallah.Sev de baba sevelim eyvallah... Bu kadar güzel özetlenir, bizim toplumun psikolojik yapısı...Ben sizin babanızımben ne dersem o olur. Biz baştaki babalarımız ne derse onu yaparız zaten... Önce yemek yiyicem ve diskoya gidicem.Orda hop hop yapıcam "hop hop hop! "orda zıp zıp yapıcam "zıp zıp zıp! " eee bizde; hop hop ,zıp zıp'tan anlarız zaten. Bize de böyle bir baba gerek aslında. Hep beraber hoplayıp zıplardık. Gazinoya gidicem.bende $arkı söylicem "ölölölölölölö! "darbukacı solo yap.yeter , yapma , herkes çalsın oynıcam şıkıdık şık şık şıkıdık.langırt! ah dü$tüm oynamıcam durun.. ahh..ben sizin babanızımben ne dersem o olurben ne dersem o olur.$imdi yatıp uyucam.haydi iyi geceler.ben sizin babanızım.ben ne dersem o olur...

90’lar... Ben hala tarihleri 90’lı yazıyorum zaten. Bir türlü kurtulamadım bu alışkanlıktan. Dün akşam ev yolculuğumda bu şarkıları dinledim. O zaman mizahi müzik vardı. Afrikalıların siyahi müziği varsa Türklerin de mizahi müziği var. Grup vitamin, Barboros Hayrettin,MFÖ, müzik dinlerken eğleniyorduk, mutlu oluyorduk. Kötü yaşıyor ama gülmekten ölüyorduk. Gülmekten ölmek kadar güzel bir şey var mı? Tabi şarkıların hepsi mizahi değildi o zaman. Biz metalci gençler olarak, o dönemlerde gayet isyankardık. Türk müziğinde ise pop tavan yapmıştı. Aboneyim, abone, yoncimik vardı. Sezen vardı; en ihtişamlı dönemini yaşadı. Umay umay vardı. Nazan Öncel vardı. Asi kızımızdı o zamanlar. Pentagram... Seviyordum ben 90 ları. Keşke ozamanlarda kalsaydım dediğim çok olmuştur. Bize Generation X derlerdi. Şimdi kayıp nesil kim, görsünler. 2000’li yılları görsünler. Punk,rock, metal zirvedeyken, insanlar hala müzikle mizah yapıp gülebiliyorken; Bir nesil kayıp olabilir mi? Peki ben o zamanları özlüyorken... Yaşıtlarımın hepsi özlüyor o dönemleri. Bilgisayar bu kadar hayatımıza girmemişti. Cep telefonu yoktu. Biz arkadaşlarımızla görüşmek için bilgisayar başına geçmez; dışarı çıkardık. Birlikte olurduk. Neyse daha fazla dert yanmadan arkadaşlar ben ığğğğğğğğğğğğğğğğğğğğğn kaçar...